เรื่อง  เกษตรทฤษฎีใหม่

                          การทำเกษตรทฤษฎีใหม่  เป็นทฤษฎีแห่งการใช้ทรัพยากรธรรมชาติและการบริหาร ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ภูมิพลอดุลยเดช มหาราช ทรงพระราชทานแก่พสกนิกรในการทำการเกษตร ซึ่งเป็นแนวทางตัวอย่างการใช้หลักเศรษฐกิจพอเพียงในทางปฏิบัติที่เป็นรูปธรรม                              
             หลักสำคัญของทฤษฎีใหม่ คือ การแก้ไขปัญหาทางด้านเกษตรกรรมที่ไม่ได้ผลในเขตแห้งแล้ง ขาดแคลนน้ำในการเกษตร โดยเฉพาะการประกอบอาชีพที่อาศัยน้ำฝนเป็นหลัก ทำให้ผลผลิตไม่เพียงพอต่อการบริโภค  ดังนั้น จึงได้หาแนวทางเพื่อทำการเกษตรแผนใหม่ โดยแบ่งพื้นที่ออกเป็น ๔ ส่วน ประกอบด้วย  พื้นที่ส่วนหนึ่ง  ขุดสระกักเก็บน้ำให้เพียงพอ  เพื่อให้สามารถนำมาใช้ทำการเกษตรได้ตลอดทั้งปี  โดยเฉพาะในช่วงฤดูแล้ง พื้นที่ส่วนที่สอง ใช้ปลูกข้าว เตรียมดิน หว่านและทำการกำจัดวัชพืชในนาข้าว  พื้นที่ส่วนที่สาม ทำการปลูกพืชแบบผสมผสานหรือไร่นาสวนผสม เช่น ปลูกไม้ผล ไม้ยืนต้น และพื้นที่ส่วนที่สี่ เป็นพื้นที่ในการสร้างที่อยู่อาศัยและคอกสัตว์ โดยการสร้างโรงเรือนสำหรับเลี้ยงไก่เป็ด  และสุกร  รวมทั้ง สร้างศาลาถ่ายทอดเทคโนโลยี  เพื่อใช้เป็นพื้นที่แก่เกษตรกรและผู้สนใจทั่วไป ทั้งนี้ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ฯ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ฯ พระราชทานแนวพระราชดำริอันเป็นหลักให้สามารถใช้ปฏิบัติได้กับเกษตรกรผู้เป็นเจ้าของที่ดิน โดยยึดหลักว่าการทำนา ๕ ไร่ของครอบครัวหนึ่งจะต้องมีข้าวพอกินตลอดปี ซึ่งเป็นหลักสำคัญของทฤษฎีใหม่นี้เศรษฐกิจพอเพียง และแนวทางปฏิบัติของทฤษฎีใหม่ เป็นแนวทางในการพัฒนาที่นำไปสู่ความสามารถในการพึ่งตนเองในระดับต่าง ๆ อย่างเป็นขั้นตอน โดยไม่   กังวลกับความผันแปรของธรรมชาติ หรือการเปลี่ยนแปลงจากปัจจัยต่าง ๆ อาศัยความพอประมาณ ความมีเหตุผล การสร้างภูมิคุ้มกันที่ดี ความเพียร ความอดทน สติปัญญา การช่วยเหลือซึ่งกันและกันและความสามัคคี ซึ่งสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ ล้วนเกิดจากพระอัจฉริยภาพ และสายพระเนตรอันยาวไกลของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ฯ ที่ทรงวางแนวพระราชดำริไว้ เพื่อช่วยเหลือพสกนิกรชาวไทยให้พ้นจากความทุกข์ยากในการดำรงชีวิตทั้งสิ้น

โดย  ทิฆัมพร  บุญมาก
เรียบเรียงโดย สมจิตร ตาลสุก