เรื่อง  เสาวรส

                เสาวรส มีชื่อเรียกหลายชื่อ อาทิ กะทกรกฝรั่ง กะทกรกสีดา หรือ      กะทกรกยักษ์ เป็นไม้เถาเลื้อย ถิ่นกำเนิดอยู่ในทวีปอเมริกาใต้ บริเวณประเทศบราซิล ปารากวัย อาร์เจนตินา ผลเป็นรูปกลม  ผลอ่อนสีเขียว เมื่อสุกมีหลายสีแล้วแต่พันธุ์ ทั้งสีม่วง เหลือง ส้ม ชั้นในสุดของเปลือกเป็นเยื่อสีขาวที่เรียกรก ภายในมีเมล็ดสีดำจำนวนมากอยู่ในเยื่อหุ้มเมล็ดเป็นถุง กลิ่นคล้ายฝรั่งสุก รสเปรี้ยวจัด บางพันธุ์มีรสอมหวาน
              สรรพคุณของเสาวรสมีมากมายหลายอย่าง ดังต่อไปนี้
              ยอด  รับประทานเป็นผักสด จิ้มน้ำพริกมีรสขมเล็กน้อย หรือจะนำไปแกงก็ได้
              เนื้อไม้  ตามตำราสมุนไพรบอกว่าเป็นยาควบคุมธาตุ ใช้รักษาบาดแผล
              ราก  ใช้ต้มน้ำเพื่อแก้ไข้  รักษาผดผื่นคัน กามโรค
              ใบ  ใช้ตำให้ละเอียด แล้วคั้นน้ำดื่มเป็นยาขับพยาธิได้
              ดอก  ใช้แก้ไอ ขับเสมหะ
              ผล  รับประทานเมล็ด เยื่อหุ้มเมล็ด คั้นเป็นน้ำดื่มเพื่อสุขภาพ
              ดังที่บอกไปแล้วข้างต้นว่า เสาวรสมีประโยชน์ในทุกส่วน แต่ส่วนที่คนนิยม    ใช้จริง ๆ คือผลของเสาวรส  ที่นิยมนำมาคั้นทำเป็นน้ำเสาวรส ซึ่งน้ำเสาวรสมีวิตามินเอสูง  มีประโยชน์ในการบำรุงสายตา บำรุงผิวพรรณ และน้ำเสาวรสยังมีวิตามินซีสูงจึงสามารถรักษาโรคเลือดออกตามไรฟัน มีสารต้านอนุมูลอิสระ ช่วยชะลอการเสื่อมสภาพของเซลล์ สามารถกำจัดสารพิษในเลือด บำรุงไต รักษาโรคกระเพาะปัสสาวะอักเสบ ฟื้นฟูตับและไตที่อ่อนแอ สามารถลดไขมันในเลือดได้เป็นอย่างดี อีกทั้งยังสามารถนำไปประกอบอาหาร และขนมต่าง ๆ ได้อีกด้วย
              หลังจากได้ทราบสรรพคุณของเสาวรสและประโยชน์ของเสาวรสไปแล้วก็ควรนำไปปรับใช้ให้เหมาะสมในชีวิตประจำวันของแต่ละท่าน ก็คือรับประทานเสาวรส     อย่างพอเหมาะ และผู้ที่มีระดับน้ำตาลในเลือดสูงควรดื่มแต่พอประมาณ

โดย ปุญยาวีร์  นิตย์สุข
เรียบเรียงโดย สมจิตร ตาลสุก