เรื่อง ปรับหลักสูตรเพื่อแก้ปัญหาสิ่งแวดล้อม

ปัญหาสิ่งแวดล้อมที่สะสมอยู่ทุกวันนี้ ยังไม่อาจแก้ไขได้ในระยะเวลาสั้น ๆ กล่าวได้ว่า บนพื้นที่ประเทศไทยที่มีอยู่ราว 320 ล้านไร่ ยามนี้ยังคงมีปัญหาสิ่งแวดล้อมครอบคลุมในทุกด้าน การเสวนาภายใต้หัวข้อเรื่อง “การศึกษาด้านสิ่งแวดล้อมในยุค Disruption” ที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยเมื่อวันที่ 5 มิถุนายนที่ผ่านมา ได้ระดมข้อคิดเห็นตั้งแต่บุคคลระดับสูง นักวิชาการ ประชาชนทั่วไป สะท้อนข้อคิดเห็นเพื่อหาหนทางแก้ไขปัญหาสิ่งแวดล้อม ผลสรุปว่า การสร้างองค์ความรู้ผ่านการศึกษามุ่งเน้นด้านสิ่งแวดล้อมสำหรับคนรุ่นใหม่ และคนยุคปัจจุบันที่อยู่เพื่ออนาคตจะเป็นทางออกสำคัญช่วยต่อลมหายใจของประเทศ เช่น

พล.อ.ดาว์พงษ์ รัตนสุวรรณ องคมนตรี กล่าวว่า ผลกระทบจากปัญหาสิ่งแวดล้อมเกิดจากสาเหตุที่หลากหลาย ที่สำคัญคือ การเมือง “การเมืองเอาใจฐานเสียง    รากหญ้าโดยให้ที่ดินทำกิน แต่สุดท้ายชาวบ้านเอาไปเปลี่ยนกรรมสิทธิ์ จากนั้นมาขอที่ดินจากการเมืองรอบใหม่ ปัญหาจึงวนเวียนอยู่อย่างเดิม และส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจ และสังคม” เมื่อปัญหาเกิดขึ้นการเรียนรู้เพื่อแก้ไขจึงตามมา เปิดโอกาสให้ผู้สนใจได้ฝึกทักษะความคิด ความสามารถ และสติปัญญาเพื่อพัฒนาศักยภาพ ผ่านการจัดทำรายวิชา มุ่งเน้นเชื่อมโยงความสัมพันธ์ระหว่างทรัพยากรน้ำ พลังงาน และเกษตรอาหาร บนพื้นฐานการใช้และ        อยู่ร่วมกับสิ่งแวดล้อมในอนาคต

นายพิสุทธิ์ เพียรมนกุล รองคณบดีคณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และผู้จัดทำ CHULA MOOC ด้านสิ่งแวดล้อม กล่าวว่า การสร้างทรัพยากรมนุษย์ให้รักษาสิ่งแวดล้อม ต้องสร้างความตระหนักทำให้เยาวชนเห็นว่า ขณะนี้แทบไม่เหลือแหล่งน้ำมีคุณภาพแล้ว อีกทั้งไทยยังติดอันดับ 6 ที่มีขยะมากที่สุดของโลก ต้องทำให้คนเห็นปัญหาจากนั้นลงมือแก้ไขจริง ๆ “การสร้างองค์ความรู้ด้านสิ่งแวดล้อม ยอมรับว่าเป็น      เรื่องยาก แต่ต้องทำให้เป็นเรื่องง่าย โดยเฉพาะต้องเข้าให้ถึงคน 3 กลุ่ม คือ เด็กอนุบาล ต้องเริ่มปลูกฝังแต่เด็ก, ครู สำคัญมากที่จะนำองค์ความรู้ไปปลูกฝัง และพระ คือ การเข้าถึงจุดศูนย์รวมจิตใจแหล่งชุมชนทุกแห่งได้เป็นอย่างดี

นอกจากนี้ ตัวแทนกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม เห็นว่าการแก้ปัญหาสิ่งแวดล้อมต้องเริ่มทำให้เยาวชนใฝ่รู้และสิ่งแวดล้อมอาจต้องแฝงอยู่ในทุกวิชา เช่น ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ เป็นต้น และเหนืออื่นใดไม่ทำให้การศึกษาด้านสิ่งแวดล้อมเป็นเรื่องไกลตัว ในทางกลับกันต้องทำเป็นเรื่องใกล้ตัวเพื่อให้เด็กหันมาสนใจสิ่งแวดล้อมด้วยตนเอง อาจเริ่มด้วยการรณรงค์ยุติการใช้พลาสติก จากนั้นรณรงค์ให้ห้างสรรพสินค้าเลิกใช้ถุงพลาสติก      อย่างจริงจัง ซึ่งพลังเยาวชนจะสามารถขับเคลื่อนได้.

โดย   พรรณี ตั้งใจสถาปัตย์
เรียบเรียงโดย สมจิตร ตาลสุก